Ég hef ákveðið að ögra sjálfri mér svolítið. Ég ætla að taka þátt í þríþraut í sumar...jæja, þá er ég búin að segja það upphátt. Þetta er svo sem ekkert stórt fyrir marga en fyrir mér er þetta heilmikið mál. Ég er ekki að fara að keppa í þríþraut heldur taka þátt í þríþraut og það er mikill munur þar á. Ég keppti oft og mikið þegar ég var ung og hef fylgst með börnum mínum í gegnum árin og enn eru þau að keppa og koma móður sinni í taugaveiklunarástand. Ég fæ mitt adrenalín kikk og þörf fyrir keppni í gegnum Karólínu núna þegar Kristín er hætt að róa og það er mér alveg nóg. 

En mig langar að taka þátt í þríþraut, aðallega vegna þess að mig vantar fjölbreytni í æfingarnar mínar og það hefur gengið eftir s.l. tvær vikurnar síðan ég ákvað að reyna að æfa þrjár greinar. Ég hef fengið smá spark í rassinn og það er svolítið gaman, ég neita því ekki. Nú hjóla ég tvisvar í viku, syndi tvisvar og hleyp tvisvar og svo geri ég allt mögulegt annað; jóga, pilates, lyftingar, teygjur, eliptical, o.s.frv. Það eina sem gæti komið í veg fyrir að mér takist þetta eru meiðsl og slit á líkamanum. Mjaðmirnar mínar eru ekkert skemmtilegar að glíma við og bakið mitt eins og þa er en ég ætla að reyna og ef þetta gengur ekki þá það, ég hef þá allavega reynt.

11. júlí er dagurinn sem ég stefni á.