Orðsifjafræði

Ég hef óskaplega gaman af að velta fyrir mér merkingu og upphafi orða og þá sérstaklega orðatiltækja. Mörg þeirra eru upprunin í landslagi, landlegu, veðurfari, og síðast en ekki síst í atferli fólks og þjóða. Það er náttúrulega alveg vita vonlaust að ætla sér að þýða orðatiltæki og þaðan af síður málshætti og vegna legu landsins, eða þess hluta landsins sem við búum í þá er svo ótalmarkt í íslenskri tungu sem á ekki við hér en þar sem við erum að nota það ilhýra hér þá notum við allra handa orð og orðatiltæki sem eiga bara alls ekki við, en notum samt oft og iðulega. Hann Ærir vinur okkar sagði um daginn að eitthvað hefði rekið á okkar fjörur. Þar sem hér er eins langt til sjávar eins og það mest gerist hér á jörðu og engar eru fjörurnar, því miður, þá náttúrulega leitar hugurinn heim í Fjörðinn eina og sanna, á Lönguklöpp og fjörunnar neðar í brekkunni í Heiðinni fögru, beint á móti Fjallinu....nú er ég orðin illa haldin af heimþrá!!! Svo eru það orð sem ég hef því miður þurft að hlusta á í tíma og ótíma síðustu misseri vegna þessa kalls skröggs sem er forseti í landinu hérna og það eru orð yfir hernað....sjóher, landher, hervopn, herdeild, og annað þar fram eftir götunum. Á íslensku eru þetta voðalega fátæklegt úrval og allt skal það hafa her- fyrir framan en hér í landi herskárra þá eru til ógrynni af orðum yfir þetta fyrirbæri árása og það hefur tekið mig þessi bráðum 15 ár að skilja allt það sem um er rætt þegar stríðskak er annars vegar. Þjóðir eins og sú íslenska eiga aftur á móti fjöldann allan af orðum yfir veðrið, og þá náttúrulega sérstaklega vindinn, snjóinn, og rigninguna....ekki skil ég afhverju!!

Þá er að drífa sig í rúgbrauðið sem bakað var í gærkveldi eftir uppskriftinn góðu frá tvíburabróður mínum. Kaffi og nýbakað rúgbrauð með osti skal það vera!