fimmtudagur, október 23, 2008

Ég fylgist vel með því sem er að gerast á Íslandinu, eiginlega of vel því mér verður lítið úr verki þegar ég fer að lesa um vandamál landans. Svo ég tali ekki um reiðina. Þá hreinlega get ég ekki einbeitt mér að ritgerðinni. Ég tel mig þó vera heppna að vera aðskilda frá umræðunni. Ég get kveikt á sjónvarpi og útvarpi og heyri annarskonar fréttaflutning en á Íslandi. Ég er reyndar hætt að kveikja á útvarpi í bili, ég er alveg komin með forsetakostningarnar uppí kok. 13 dagar eftir. 

Í gær horfði ég á fréttir bæði á Stöð 2 og RÚV og þar með var dagurinn horfinn fyrir mér. Ég fór að fyllast samskonar reiði og ég les um í bloggheimum. Svindl og prettir Glitnis í Noregi fóru alveg með mig. Flest allir sem ég þekki heima mega ekki vamm sitt vita, mæta til vinnu og borga sína skatta og standa sína plikt við menn og málefni. Það eru ekki þeir sem voru í útrás eða að misnota banka og aðgengi að peningum. Það að hafa óheft aðgengi þýðir ekki það að það eigi að gera. Viðskiptasiðferði er ekki hægt að lögbinda og orð Vilmundar Gylfasonar koma oft uppí hugann þessa dagana "löglegt en siðlaust." Það var reyndar margt sem var gjörsamlega ólöglegt en margt virðist hafa verið löglegt en gjörsamlega siðlaust. Þetta siðleysi kom þjóðarbúinu á kaldan klaka. Það er svo annað mál að það þurfti greinilega þrengri löggjöf fyrir svona viðskiptasiðleysingja sem fóru eins langt, og lengra, en lög leyfa. Það þurfti líka eftirlit, og það er greinilegt að enginn Íslandingur hefur kunnáttu eða þekkingu til að viðhafa svoleiðis eftirlit.

Ég var ánægð með Geir Haarde í gærkveldi í Kastljósi. Hann svaraði betur en ég bjóst við og sagði meira en ég hélt hann gæti. Sem betur fer fáum við ekki að vita allt sem rætt er, til þess eru lokaðir trúnaðarfundir með sérfræðingum og fólki sem kann til verka. Ekki vil ég þurfa að taka afstöðu til margs sem rætt er, enda hef ég engar forsendur til. Ég er ekkert endilega sammála öllu sem sagt er og gert en ég held að allir viðkomandi séu að gera eins vel og hægt er og með hagsmuni venjulegra Íslendinga að leiðarljósi. Þeir virðast hafa áttað sig á eigin takmörkunum og hafa kallað eftir hjálp utanaðkomandi fólks. Það virði ég.

Engin ummæli: